‘Als we ooit kinderen krijgen, gaan die natuurlijk naar mijn ouders,’ zegt Madelon. ‘Ik breng ze toch niet naar een crèche. Dat is zielig! Bovendien zouden mijn ouders het geweldig vinden om op te passen.’
‘Wat is er mis met de crèche, ik ben vroeger ook altijd naar de crèche gebracht. En trouwens, als we je ouders laten oppassen, moeten we ze zeker ook nog in huis nemen als ze niet meer voor zichzelf kunnen zorgen,’ reageert Harm met een schamper lachje. ‘Nou, waarom niet,’ zegt Madelon verbaasd. ‘Het zijn toch mijn ouders. Dat zou ik voor de jouwe ook doen, hoor!’ Harm kijkt verwilderd. Dit was niet hoe hij zich de toekomst had voorgesteld. Dan wrijft Madelon over zijn rug. ‘Je kan soms zo egoïstisch zijn… We zijn nu toch familie, schatje,’ probeert ze hem gerust te stellen. Harm draait zijn rug van haar weg. ‘Pff… egoïstisch… Misschien moet jij eens loskomen van je ouders,’ gromt hij.
Het lijkt soms alsof partners lijnrecht tegenover elkaar staan. Alsof ze aan het andere kant van een spectrum zitten. Aan de zelf kant zie je dat mensen veel waarde hechten aan zelfontwikkeling en autonomie, de vrijheid om eigen keuzes te maken en het leven in te delen zoals ze zelf graag willen. Ze zijn dan bereid om de veiligheid en gezelligheid die een groep kan bieden tot op zekere hoogte op te geven.
Aan de andere kant van het spectrum, zie je dat mensen vooral graag samen zijn met anderen en veel waarde hechten aan het krijgen van steun wanneer het slecht gaat of het gevoel onderdeel te zijn van een groep. Ze focussen dan minder op zelfontwikkeling en zijn bereid de vrijheid om hun eigen keuzes te maken wat meer te laten schieten.
‘De mens heeft echter altijd behoefte aan beide, zelfontwikkeling én samen zijn met anderen. We zijn immers individuen, maar ook groepsdieren,’ leg ik aan Harm en Madelon uit. ‘Jullie willen dezelfde dingen, alleen het zwaartepunt ligt ergens anders. En wanneer het erop aan komt, zal de één misschien voor zijn eigen wensen kiezen,’ ik kijk naar Harm, ‘en de ander misschien voor het groepsbelang gaan,’ zeg ik terwijl ik Madelon aankijk. Ze knikken.
‘Maar die andere focus komt volgens mij in alles terug,’ zegt Harm plots een beetje moedeloos. ‘In de vraag of het oké is om zonder elkaar op vakantie te gaan, of we altijd op alle verjaardagen van familieleden moeten verschijnen… en zelfs in de vraag of het normaal is om seks te hebben met jezelf als je eenmaal in een relatie zit.’ Het lijkt alsof hij ineens snapt waar alle discussies die hij ooit met Madelon gehad heeft vandaan komen. Madelon kijkt hem aan. ‘Wij hebben heel wat te bespreken!’
0 reacties