‘Ik ben gewoon niet goed in relaties,’ zegt Imme sip. ‘Het lukt me maar niet om een relatie vast te houden. Liefdesrelaties gaan bij mij steeds weer stuk.’ Ik kijk haar onderzoekend aan. ‘Het lijkt alsof je het gevoel hebt te falen, klopt dat?’ vraag ik. ‘Ja!’ zegt ze stellig. ‘Waarom lukt het anderen wel en mij niet? Wat is er mis met mij?’
De mens heeft vele duizenden jaren als jagers en verzamelaars rondgetrokken. Waarschijnlijk hadden we toen relatief korte liefdesrelaties die maar een paar jaar duurden. Wanneer een relatie overging, verbonden we ons weer met een ander. Dit veranderde een paar duizend jaar geleden toen we als boeren gingen leven. We bouwden huizen en hielden vee. Daardoor ontstond bezit én de vraag: “Wie erft mijn bezit wanneer ik doodga?” Zodoende werd het monogame huwelijk populair, want wanneer je als maagd het huwelijk ingaat en voor de rest van je leven alleen seks met elkaar hebt, weet je zeker dat eventuele kinderen ook echt van jou zijn.
‘Het idee dat we ons hele leven bij één en dezelfde partner blijven, is dus pas relatief kort een trend,’ zeg ik. ‘Ja, pas een paar duizend jaar!’ lacht Imme. ‘Dat lijkt heel lang, maar is echt nog maar kort. Toch denken veel mensen dat we die ene ware moeten vinden, waar we ons voor altijd aan moeten verbinden. En als dat niet lukt, maken we blijkbaar steeds de verkeerde keuze of is er op een ander vlak iets mis met ons.’ Imme zucht. ‘Dat is precies hoe ik me voel. Alsof ik telkens tekortschiet, zeg maar…’
‘Weet je, Imme,’ begin ik, ‘het sprookje waarin twee geliefden tot de dood bij elkaar blijven, bestaat wel degelijk. Er zijn mensen bij wie het zo gaat. Maar er zijn ook veel mensen voor wie dit niet zo werkt en het zou jammer zijn als al die mensen het gevoel hebben dat ze tekortschieten. Want is het echt falen als je elkaar in liefde loslaat, wanneer het na een aantal jaar niet meer gaat? Heeft de mens niet duizenden jaren zo geleefd?’
‘Bedoel je nou te zeggen dat het normaal is dat het na paar jaar niet meer werkt?’ vraagt Imme onzeker. ‘Nou, ik wil vooral zeggen dat mensen verschillend zijn. Er is niet één manier die bij iedereen past. Je hoeft dus niet per se aan het sprookje te voldoen. Sommige mensen verbinden zich met één persoon tot aan de dood en bij anderen volgen verschillende partners elkaar op. Maar wanneer je je relaties zo vormgeeft dat ze goed bij jou passen, of ze nou kort of lang zijn, met één persoon of meer, dan kan je volgens mij niet falen!’
0 reacties